Tomiño recoñece a labor artística e calidade humana de Mario Rodrígez

Nunha mañá tibia e luminosa, políticos, outras autoridades locais e provinciais, amigos, homenaxeados en anos anteriores, familiares e veciños, congregáronse na tomiñesa Praza do Seixo, para asistir ao homenaxe, que hai algo máis dunha década, creou ou goberno local, para recoñecer a labor, obra e traxectoria, de persoeiras e persoeiros tomiñeses distinguidos nos máis diversos ámbitos.

Coma convidada de honra estivo Carmela Silva, presidenta da Deputación Provincial, quen atesoura unha grande amizade co pintor de Figueiró. Foi a primeira en falar. "Estou encantada de estar hoxe aquí, e segura de que a túa nai, Isaura, estaría moi contenta e orgullosa con este recoñecementom querido Mario", dixo a mandataria provincial. "Para min, Mario é unha persoa de extraordinaria calidade humana, comprometido co seu tempo, con sólidos principios, unha vida dura, chea de experiencias e un gran pintor", sinalou.

A seguinte en falar foi a alcaldesa de Tomiño, Sandra González. Comezou agradecendo a labor de todas as persoas "que fan deste concello un gran concello, e que son todos e todas un exemplo para nos, facendo ver que un concello é moito máis que unha entidade administrativa".

A rexedora local sinalou que "hoxe é un día para salientar ou positivo; Mario é un grande amigo que nos serviu a moitos de mestre para coñecer mellor a nosa historia. A alcaldesa tivo, asemade unha agarimosa lembranza para Isaura Gómez, nai do pintor, á que cualificou de muller valente e defensora dás liberdades e dereitos".

Tocoulle ou quenda ao homenaxeado, que nun primeiro momento falou emocionado da súa infancia e xuventude, marcada pola represión franquista (ou seu pai foi fusilado cando el tiña so 5 anos), referíndose logo a súa emigración a Arxentina, con 17 anos. Lembrou ou apoio que naquelas duras épocas lle deron Daniel Calzado e outros exiliados en Bos Aires. Falou da dureza do exilio, da morriña pola terra e de como botaba de menos á súa nai. Explicou como foi a súa segunda emigración- esta vez a Londres -onde a súa vida cambiou por completo, para mellor, tanto económica como artisticamente. Unhas últimas palabras para agradecer os recoñecementos realizados aos seus pais e a el mesmo. "Eles falleceron, pero estando non noso corazón, non morrerán nunca", concluíu o artista, aproveitando a ocasión para convidar ás persoas asistentes a visitar a súa exposición instalada no Mercado Municipal.